H αγάπη των οπαδών για την ομάδα τους δεν πάει μόνο μέχρι τα βουνά που λέει και η γνωστή παροιμία. Μπορεί να φτάσει ακόμη και μέχρι την Αστάνα μέσα στον Δεκέμβρη με τη θερμοκρασία να ξεπερνά τους 20 βαθμούς υπό το μηδέν. Τρανό παράδειγμα η ιστορία που θα σας διηγηθούμε και αφορά το πρόσφατο παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Καϊράτ.
Μια τρελοπαρέα έφυγε από την Πάρο (σ.σ. κάτι αντίστοιχο συνέβη και από άλλα μέρη της Ελλάδας) για να βρεθεί στο πλευρό των «ερυθρολεύκων» και να τους στηρίξει στην προσπάθεια για το πρώτο «διπλό» επιπέδου Champions League, το οποίο -ευτυχώς για να μην πάει τσάμπα τόσος κόπος- ήρθε με τη γκολάρα του Ζέλσον.
Χρειάστηκε μια βδομάδα «πήγαινε-έλα», προσωπικό οικονομικό κόστος άνω των δύο χιλιάδων ευρώ, ατελείωτες ώρες πτήσης και αναγκαστική προσγείωση στο Αλμάτι, αφού εκεί επρόκειτο να γίνει αρχικά το παιχνίδι, αλλά μεταφέρθηκε στην Αστάνα για λόγους ασφαλείας από την UEFA. Βέβαια, όσοι είχαν βγάλει εισιτήρια από νωρίς, όπως οι πρωταγωνιστές της ιστορίας μας, αναγκάστηκαν να φτάσουν στο Αλμάτι κι από εκεί να κάνουν νέο (δίωρης διάρκειας) ταξίδι, ώστε να βρεθούν επιτέλους στο πλευρό της αγαπημένης τους ομάδας.
«Με το πού έγινε η κλήρωση, έπεσε η ιδέα και κλείσαμε τα εισιτήρια. Καπάκι, πριν καν ολοκληρωθεί η διαδικασία ανέβασα ένα στόρι στο προφίλ μου στο Ινσταγκραμ απευθυνόμενος σε άλλα φιλαράκια με την εξής απλή ερώτηση: "Ποιος είναι μέσα για Καζακστάν;", μας εξιστορεί ο Μανώλης Καβάλης, εμπνευστής και διοργανωτής της συγκεκριμένης εκδρομής, στην οποία ακολούθησαν ο αδερφός του Γιώργος κι άλλοι τέσσερις καλοί φίλοι και συντοπίτες.
«Η πρώτη σκέψη ήταν να κλείσουμε για Αλμάτι, αφού εκεί νομίζαμε ότι θα γίνει το παιχνίδι κι έτσι κάναμε. Είδαμε τις πτήσεις, είπαμε να το συνδυάσουμε και με μια τριήμερη βόλτα στην Κωνσταντινούπολη για να δούμε με την ευκαιρία και το Εφές-Ρεάλ Μαδρίτης και φύγαμε από εκεί για Αλμάτι. Ταξιδέψαμε με προορισμό την Κωνσταντινούπολη κι από εκεί πετάξαμε άλλες πέντε ώρες για το Αλμάτι. Κι άλλες δύο για να πάμε Αστάνα με τρεις ώρες αναμονή, καταλαβαίνεις την ταλαιπωρία, αλλά όλα καλά. Το χειρότερο ήταν ότι δεν μπορούσαμε να αλλάξουμε τα εισιτήρια και να πάμε απευθείας από την Κωνσταντινούπολη στην Αστάνα. Άρα χρειάστηκε να πληρώσουμε άλλα 200 ευρώ ο καθένας και να κάνουμε επιπλέον δύο ώρες ταξίδι με εσωτερική πτήση εντός Καζακστάν. Τέσσερις από τους έξι που θα έρχονταν στο Αλμάτι, έκλεισαν εισιτήρια την επόμενη μέρα από εμένα και τον αδερφό μου. Έχασαν την πτήση από Κωνσταντινούπολη, επειδή καθυστέρησε να φύγει το αεροπλάνο από το «Βενιζέλος». Αναγκάστηκαν να μείνουν μία μέρα στην Τουρκία και να έρθουν την επόμενη. Εμείς φτάσαμε δύο μέρες πριν από τον αγώνα. Ταξιδέψαμε με Aegean για Κωνσταντινούπολη, από εκεί με Turkish για Αλμάτι και με AirAstana για να φτάσουμε, επιτέλους, λίγες ώρες πριν αφιχθεί η αποστολή του Ολυμπιακού».
«Το -4 στο Καζακστάν είναι όπως εδώ την άνοιξη, ήξεραν μόνο τον... Αχιλλέα»
Περιπέτεια με άγρια ομορφιά σε ερυθρόλευκο φόντο όπως καταλαβαίνει ακόμη και κάποιος που δεν είναι και ο πλέον σχετικός με το ποδόσφαιρο και δεν έχει κάνει εκδρομές ως μεμονωμένος φίλαθλος. Για τα παιδιά από την Πάρο, όμως, το ταξίδι μόλις είχε αρχίσει. Ο Μανώλης Καβάλης συνεχίζει:
«Φτάσαμε στο Αλμάτι με -4 που είναι για εκείνους καλοκαίρι! Σε τέτοιες θερμοκρασίες οι άνθρωποι εκεί είναι όπως εμείς την άνοιξη, δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Την ημέρα του αγώνα είχε -22 βαθμούς. Οι πλατείες όλες παγωμένες, το ποτάμι που διασχίζει την Αστάνα κανονικό παγοδρόμιο. Είχαμε πρόσβαση μόνο στα εμπορικά κέντρα που είναι αρκετά και μερικά wine bar. Ευγενέστατοι όλοι όσοι συναντήσαμε στο Καζακστάν, αλλά δεν ήξεραν ούτε που είναι η Ελλάδα! Ήξεραν την Ταϊλάνδη, την Τουρκία, όχι την Ελλάδα. Ένας οδηγός ταξί είχε ακούσει για τον Αχιλλέα και τον τρωικό πόλεμο κι αυτό από ταινία! Δεν ξέρουν αγγλικά οι περισσότεροι, μιλούν Ρώσικα και Καζάκικα. Πολύ καλοί άνθρωποι, ωστόσο, ευγενέστατοι, εξυπηρετικοί, δεν είχαμε το παραμικρό παράπονο».
«Όταν φτάσαμε στην Αστάνα έριχνε ελαφρύ χιόνι. Κυριακή μεσημέρι εμείς, η αποστολή το βράδυ. Πήγαμε και είδαμε και τον αγώνα της ομάδας Νέων, αλλά δεν φύγαμε χαμογελαστοί, αφού χάσαμε 2-0. Στο γήπεδο μπήκαμε 8 τοπική, τρεις ώρες μετά. Κλουβί πολυτελείας, βλέπεις από παντού. Υπήρχε μόνο ένας διάδρομος καθαρός και γύρω ατελείωτο χιόνι. Τρέχοντας μπήκαμε στο γήπεδο. Δεν μπορούσαμε να πάρουμε ανάσα από το κρύο. Στο ταξί ακούσαμε μέχρι Μαζωνάκη, άσχετα που όπως σου είπα δεν είχαν ιδέα που βρίσκεται η Ελλάδα. Υπήρχαν κι άλλες παρέες από Κεφαλλονιά, Ελευσίνα και φυσικά από τον Πειραιά. Σκανάραμε τα εισιτήρια με QR code, φτάσαμε στην εξέδρα. Είχε και μέσα κρύο, δεν ήταν πάνω από 5 βαθμούς την ώρα του αγώνα. Ήταν δύσκολο και για τους ποδοσφαιριστές, άσχετα αν έλεγαν στην Ελλάδα ότι στο γήπεδο η θερμοκρασία είναι στους 15. Καμία σχέση. Μπήκαμε με μπουφάν, σκούφο και από μέσα τη φανέλα του Ολυμπιακού. Οι περισσότεροι φορούσαμε τις συλλεκτικές των 100 χρόνων. Αρχίσαμε τα συνθήματα, αλλά όταν φώναζαν, μας σκέπαζαν. Εμείς ήμασταν 600-700 άτομα, εκείνοι πάνω από δέκα χιλιάδες. Φωνάζαμε όσο πιο δυνατά μπορούσαμε. Κλειστό το γήπεδο, με φοβερή ακουστική ακόμη και μισογεμάτο. Που να γέμιζε κιόλας με 30.000 κόσμο».
«Πάμε παιδιά, το έχουμε» και βουρ με τη λήξη για το αεροδρόμιο
Πώς, όμως, έζησαν την εξέλιξη της αναμέτρησης;
«Άγχος πολύ, "πάμε παιδιά, το έχουμε", αγωνία στο φουλ, ήμασταν από την άλλη πλευρά, απέναντι, την ώρα που μπήκε το γκολ. Χαμός! Αγωνία και μετά το γκολ μην την πάθουμε α λα Αϊντχόφεν, μας έφυγε η ψυχή, αλλά τέλος καλό όλα καλά. Με τη λήξη, ήρθε όλη η ομάδα, τους αποθεώσαμε, μας χειροκρότησαν και φύγαμε τρέχοντας για αεροδρόμιο. Στις 10.30 τελείωσε το ματς, 2.30 τοπική ίδια μέρα πετούσαμε για Αλμάτι. Μετά από ένα δίωρο ταξίδι, πετάξαμε ξανά στις 4.30 το πρωί κι άλλες πέντε ώρες για Κωνσταντινούπολη. Με κίνδυνο να μη φύγει το αεροπλάνο από το χιόνι. Στο φουλ δούλευαν τα εκχιονιστικά μηχανήματα για να πετάξουμε από Αλμάτι, κάτι που έγινε και με την αποστολή του Ολυμπιακού. Στις 8.30 πετάξαμε για Κωνσταντινούπολη, άλλες έξι ώρες η επιστροφή. Φτάσαμε Αθήνα 10 το βράδυ της Τετάρτης και Πέμπτη επιστροφή στην Πάρο. Τα είδαμε όλα, τα ζήσαμε όλα, αλλά άξιζε τον κόπο».
Και κάπως έτσι τελειώνει η ιστορία μας με πρωταγωνιστές τα αδέρφια Μανώλη και Γιώργο Καβάλη, τον Αντώνη Γεμελιάρη, τον Βασίλη Πάσσο, τον Νικόλα Γιαννούλη και τον Κωνσταντίνο Σαρρή. Όλο και κάποιο καφεδάκι θα κανονίσουν με την πρώτη ευκαιρία στην πανέμορφη Παροικιά για να καταστρώσουν την επόμενη περιπέτεια στο πλευρό του Ολυμπιακού, κι ας φτάσουν ως την άκρη του κόσμου. Και -σίγουρα- δεν είναι οι μόνοι. Επόμενος σταθμός, στο Άμστερνταμ για το ματς με τον Άγιαξ στις 28 Γενάρη.
Πηγή: flash.gr
