Γράφω για τις Λεύκες γιατί γνωρίζω καλύτερα τα γεγονότα του παρελθόντος. Νομίζω όμως, πως ισχύει για όλη την Πάρο.
Οι Λεύκες λοιπόν, ήταν κάστρο της Δεξιάς! Η πρώτη φορά που έχασε η Δεξιά ήταν το 1981 που έπνεε ο άνεμος της “αλλαγής”!
Η μεταπολεμική πολιτική οργάνωση στο χωριό στηριζόταν στους χαφιέδες οι οποίοι ήταν άτομα που έρχονταν σε επαφή με πολύ κόσμο και ενημέρωναν την αστυνομία για τον αν κάποιος είχε παρεκκλίνουσας ιδέες!
Κυριαρχούσε τότε η νοοτροπία που έχουν πολλοί έως σήμερα, δηλ. “εμείς είμαστε οι σωστοί και όποιοι έχουν αντίθετη άποψη πρέπει να κατακρεουργούνται ως εχθροί του λαού”!
Όμως, όλοι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν το δικαίωμα να εκφράζουν τις απόψεις τους και τελικά να επικρατεί η πλειοψηφία! Αυτό σημαίνει δημοκρατία!
Μεταπολεμικά λοιπόν, υπήρχαν οι εχθροί του λαού κουκουέδες που έπρεπε να απομονωθούν σε καμιά Γυάρο ή Μακρόνησο! Είχαμε γράψει παλιά για τον Γιάννη Βερνίκο ο οποίος δεν ήταν ενταγμένος πολιτικά, αλλά είπε στο καφενείο “ας με ξανακαλέσουν να πολεμήσω τους κουμουνιστές και ξέρω εγώ που θα στρέψω το όπλο”! Τον έστειλαν για περίπου 10 χρόνια στα Γιούρα!
Στις εκλογές λοιπόν, όλο το χωριό έπρεπε να ψηφίζει σωστά και δεξιά! Όσοι δεν ακολουθούσαν τον κανόνα, έβρισκαν ένα σωρό δυσκολίες από τις αρχές! Ο βουλευτής που έπρεπε να υποστηριχτεί ήταν κυρίως, ο Αλιπράντης!
Οι αστυνομικές αρχές συμμετείχαν στον ιερό αγώνα! Επισκέπτονταν τα σπίτια (των γέρων κατά προτίμηση) και τους απειλούσαν αν δεν ψηφίσουν σωστά! Εκτός από τις απειλές, υπήρχαν και ανταλλάγματα όπως πχ, ένα κιλό ζάχαρη! Την αμοιβή την αναλάμβανε ο κομματάρχης του χωριού. Σε πιο πρόσφατες εποχές προσφέρονταν πεντακοσάρικο για κάθε ψήφο!
Προϋπόθεση ήταν ο γέρος να ρίξει στην κάλπη το ψηφοδέλτιο που του έδινε ο κομματάρχης γιατί υπήρχε τρόπος να διαπιστωθεί αν ο γέρος πράγματι το έριξε!
Οι πληροφορίες αυτές ήταν ανώνυμες και δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι πράγματι γινόταν έτσι. Τις έδιναν οι γιοί των γέρων που κατέβαιναν από την Αθήνα να ψηφίσουν, αλλά δεν δέχονταν να το καταγγείλουν "για να μην μπλέξουν οι γονείς μου"!
Αν λοιπόν κάποιος θέλει να με αμφισβητήσει, έχει το δικαίωμα γιατί μεταφέρω ότι άκουγα τότε και δεν έχω αποδείξεις. Αυτό το οποίο βλέπαμε όλοι που βρισκόμαστε έξω από τα εκλογικά τμήματα, ήταν να φέρνουν χούφταλα σηκωτά για να ψηφίσουν!
Καμία ψήφος δεν έπρεπε να πάει χαμένη και γι' αυτό ψήφιζαν και γέροι με άνοια που δεν καταλάβαιναν τι έκαναν, αλλά τους καθοδηγούσε ο κομματικός εκπρόσωπος!
Στην μεταπολίτευση εξακολουθούσε το κλίμα τρομοκρατίας και στους εχθρούς του λαού εντάσσονταν και οι ΠΑΣΟΚτζήδες! Έλεγαν στο χωριό, πως αν βγουν θα μας πάρουν τις κότες και το γάδαρο! Πριν τις εκλογές του 1977, είχε ο πατέρας μου στο σπίτι κάτι αφίσες με τον Αντρέα και τον Ήλιο!
Τις πήρα εγώ και πήγαμε να τις τοιχοκολλήσουμε με αλευρόκολλα με δύο πιτσιρίκους φίλους που δεν αναφέρω τα ονόματά τους γιατί δεν ξέρω αν το θέλουν. Την εποχή εκείνη ισοδυναμούσε με έγκλημα να τοιχοκολλείς αφίσες αυτών που θέλουν να μας πάρουν το γάιδαρο και τις κότες!
Μας αντιλήφθηκαν λοιπόν, οι Λευκιανοί και μετά συζητούσε όλο το χωριό για το θάρρος των πιτσιρίκων που αψήφησαν τον κίνδυνο και τοιχοκόλλησαν αφίσες των... κουμουνιστών!
*Ιατρός και ιστοριοδίφης- διαχειριστής της σελίδας «Η ιστορία της Παρου»
