Για το Μαρτσέλο θέσαμε στο κ. Κ. Μπιζά τέσσερα ζητήματα. Αντί απάντησης ή της σιωπής, που είναι χρυσός καμιά φορά, αποφάσισε να «πετάξει τη μπάλα στην κερκίδα». Δικαίωμα του να μην απαντήσει, ο παριανός λαός θα κρίνει. Όμως η τακτική της υπεκφυγής και της εμμονής σε ένα ψέμα, ότι και καλά η απόφαση του 2016 αποχαρακτήρισε τον υγροβιότοπο, προωθεί στα τοπικά μας πράγματα τη λογική του γκαιμπελισμού δηλαδή το «πες-πες το ψέμα κάτι θα μείνει».
Και αυτό χρειάζεται προσοχή από μέρους του, όπως και από τους πολιτικούς καθοδηγητές του που ή δεν έχουν επαφή με τα τοπικά προβλήματα ή απέχουν πάνω από 20 χρόνια και ζουν με αναμνήσεις άλλων εποχών ή άλλων συνθηκών . Σε κάθε περίπτωση βέβαια για μια ακόμα φορά, αποδεικνύεται από μέρους του η έλλειψη γνώσης, η αδυναμία σωστής πληροφόρησης και η δήθεν αποκάλυψη της πραγματικότητας, από μια μεριά που δεν προασπίζει αλλά στρέφεται κατά των συμφερόντων του παριανού λαού.
Ακόμα δεν μας απάντησε τελικά ο κ. Μπιζάς τι ψήφιζε επί 9 χρόνια στο περιφερειακό συμβούλιο όταν έρχονταν προς γνωμοδότηση τα «αναπτυξιακά έργα» των πεντάστερων στα νησιά μας και κάθε είδους μεγάλη «επένδυση».
Αλλά έχουμε δρόμο ακόμα για να τα πούμε…
