Εκεί που «λύνονται» όλα τα προβλήματα, εκεί που όλοι τα ξέρουμε όλα και έχουμε προτάσεις για «κάθε τι», εκεί η κουβέντα καθημερινά, όπως είναι φυσικό, θα φτάσει κάποια στιγμή και στα δημοτικά πράγματα!
Κι αρχίζει το … πάρτι.
«Έχουνε τα χέρια δεμένα από την κυβέρνηση» λέει ο ένας, αναφερόμενος στους δημάρχους.
«Όχι, ρε, άμα θες βρίσκεις τρόπο!» πετάει ο άλλος.
Και τότε, μπαίνει στο παιχνίδι, «χρυσή αλλαγή» ο … Μπέος!
Ο Αχιλλέας, ντε.
Με το όνομα βαρύ σαν ιστορία.
Αυτός που «δεν μασάει», που «τους γράφει όλους» και που «κάνει την δουλειά».
Ο ήρωας των καφενείων!
Μόνο που εδώ υπάρχουν ορισμένα ζητήματα που πολλές φορές περνούν «απαρατήρητα».
Πρώτον, κανένας μας δεν ξέρει τι «δουλειά» κάνει, παρά το μοναδικό επιχείρημα είναι ότι «τον ψηφίζει ο κόσμος».
Τώρα αν αρχίσουμε την απαρίθμηση αυτών που ψηφίζει ο κόσμος σήμερα και για ποιους έχουμε «καλή άποψη», άστα να πάνε.
Ούτε βέβαια ιστορικά «συμφέρει» αυτή η αποτίμηση, γιατί και τον Νέρωνα τον χειροκροτούσαν στις αρματοδρομίες, αλλά δεν τον λες και επιτυχημένο.
Δεύτερον και σημαντικότερο είναι το ηθικό ζήτημα.
Ο Σωκράτης, ο οποίος βέβαια ήταν «άσχετος» καθώς δεν γνώριζε τίποτα καθ΄ομολογίαν του, θεωρούσε ότι ο ηγέτης πρέπει να διδάσκει με το παράδειγμά του.
Και τι διδάσκει ο συγκεκριμένος δήμαρχος;
Τραμπουκισμό, μισαλλοδοξία και μια ωμή αντίληψη εξουσίας που θυμίζει περισσότερο αυλές τυράννων παρά δημοκρατία.
Πάμε όμως και στο δια ταύτα …
Όσοι θαυμάζουν τον «γίγαντα» της αυτοδιοίκησης, συνήθως έχουν θετική άποψη για τη χούντα, νοσταλγία για εφαρμογή της θανατικής ποινής και «ιδιαίτερες συμπάθειες» για τους μετανάστες και τους ομοφυλόφιλους.
Και τώρα τελευταία, «υμνούν» και τον Τραμπ.
Τι περίεργο άραγε;
Το κακό είναι ότι ακούγονται πολύ, κάνουν «πολύ θόρυβο» κατά το κοινώς λεγόμενο.
Και ξέρετε ποιοι κάνουν πολύ θόρυβο, όπως λέει κι ο λαός!!!
Υπάρχουν όμως και οι «άλλοι», οι διαφωνούντες που όμως «βαριούνται» να διαφωνήσουν.
Από μια μεριά καλά κάνουν γιατί δεν πρόκειται να πετύχουν και τίποτα.
Από την άλλη όμως έτσι ο τραμπουκισμός περνάει για «κυρίαρχη άποψη» και μετά απορούμε πώς βγαίνουν Τραμπ και διάφοροι άλλοι «σωτήρες» ανά τον κόσμο.
Το ερώτημα λοιπόν είναι πώς αντιμετωπίζεις την αποδεκτή «αβασάνιστη ατάκα»;
Με παιδεία ίσως, αλλά ποιος την «έχασε»;
Με κριτική σκέψη ναι, αλλά ποιος την βρήκε;
Το καλύτερο είναι με χιούμορ και να πετάς κι εσύ το δικό σου σχόλιο, γιατί … μόνο σχόλιο προλαβαίνεις.
Αν ήταν δήμαρχος στην Πάρο θα έκανε εγκαίνια ακόμα και στα παγκάκια και θα έλεγε ότι είναι τα πιο υπέροχα που χτίστηκαν ποτέ!
Να γιατί η σιωπή είναι τις περισσότερες φορές «χρυσός».
Όχι όμως … πάντα!!!
